Jeukende handen, ingrijpen of niet?

We hebben jeukende handen, ’t liefst trekken we de biodiversiteit direct het bos in.

“Laat voedselbossen met rust (zeker een jaar of 4/5), en volg wel vanaf het begin hoe het zich ontwikkelt.” Dat is de theorie.

Inmiddels hebben we vrijwel alle bomen en struiken aangeplant, en zijn we bezig met delen van de kruidlaag. Maar een voedselbos is vooral een les in geduld….

jonge meidoorn, nu nog een spriet straks een mooie grote boom die schaduw geeft.

En dat is lastig want: de eerste jaren groeien er kleine sprietjes van bomen en struiken middenin onkruid zoals distels, brandnetels, zuring en gras….  niet altijd even spectaculair om te tonen, want:
het grote transformatieproces speelt zich af in de bodem, buiten ons zicht.
Bezoekers zien aan het begin van een rondleiding een woeste brandnetelpartij en zien aan het einde pas de structuur van het groeiende bos…

 

Vaak jeuken onze handen om in te grijpen, maar we weten dat we geduld moeten hebben…. Lees “Jeukende handen, ingrijpen of niet?” verder

Lekker veen, proef de bodem

Veen, we hebben het leeg gepompt en daardoor laten zakken, we hebben het opgestookt, dichtgereden met trekkers (want die houden niet van veen)
maar ook: dé plek waar lisdodden groeien (eetbaar), watermunt, tomaten, koeien, misschien wel een bodem om whisky te gaan stoken? Gagel om mee te koken en te roken en te brouwen…..
Van een van onze vrijwilligers (Jan Strijker) kreeg ik de volgende kijk tip: “Joël wordt verrast door de frisse eigenschappen van veen.

Tijdens het kijken raakte ik meer en meer overtuigd: Een toekomst voor een nat voedselbos is er zeker, hier krijg je trek van!
link naar de uitzending
Joël Broekaert is een Nederlands culinair journalist, hij onderzoekt in de serie “lokaal” of je de bodem kan proeven.